Een Toyota voor een week

Van de leuke camping van Nacho en Sandra fietsen we naar Coyhaique. De wind is die dag onze vriend en duwt ons over de heuvels door de mooie vallei van de Rio Simpson. Na een lange klim dalen we af naar de stad Coyhaique. Het weer is alweer twijfelachtig en we nemen een ongezellige kamer in ‘Hostal Anita’.

De regen komt daarna met bakken uit de lucht. We wikken en wegen, bekijken verschillende weer-apps en na veel twijfelen, besluiten we om voor een week een auto te huren, vanwege de kou, de regen en de slechte weersvoorspellingen. Tenslotte moet genieten de boventoon blijven voeren. Ook boeken we alvast de boot naar het eiland Chiloë voor de 18e.

Dinsdag 8 januari rijden we met onze stoere donkerblauwe Toyota 4WD naar het zuiden, eerst langs enkele prachtige meren. We zien roofvogels een dood konijn verorberen. Boven één van de meren zien we de storm opkomen en het weer slaat wederom om, de regen verandert in sneeuw en de temperatuur zakt tot net boven nul. We zijn blij met de auto! We zien een hert, maar door de sneeuwstorm is fotograferen moeilijk. Niet kamperen dus in het mooie ‘Parque Nacional Cerro Castillo’, maar een ‘shabby’ hostal in het dorp Villa Cerro Castillo, waar we in de stromende regen met moeite een slaapplaats vinden. Gelukkig is de regen de volgende morgen gestopt en we wandelen naar de mooie, drieduizend jaar oude muurschilderingen van handen, ‘Paredón de las Manos’. Daarna verder zuidwaarts. Asfalt wordt weer ripio, maar onze Toyota weet daar wel raad mee. We vinden een leuke camping, waar wij de enige ‘niet-fietsers’ zijn. Dat voelt wel een beetje vreemd...

In Puerto Tranquilo maken we, een dag later, een boottocht naar de ‘Catedrales de Marmol’, prachtige grotten en structuren in het zandsteen. De boottocht ernaartoe en terug met veel wind en flinke golven is al een belevenis op zich. We nemen twee Chileense liftsters mee tot Puerto Bertrand en vinden zelf een prachtige kampeerplaats aan de rivier, net buiten Cochrane. Maar eerst zien we nog een waterval in de onstuimige en onwaarschijnlijk blauwe Rio Baker, die wel gekleurd lijkt te zijn met blauwe inkt.

De boot reserveren van Chile Chico naar Puerto Ibañez lukt niet (alles vol voor auto’s), wat betekent dat we straks dezelfde weg terug zullen moeten rijden naar Coyhaique. Inmiddels is het eindelijk droog, met vrij ‘normale’ temperaturen. Van Cochrane rijden we de Carretera Austral over slecht ripio naar Caleta Tortel, het dorp met louter houten vlonders in plaats van straten. Mooi, maar we hadden er meer van verwacht. Dit dorp is het zuidelijkste punt van onze reis. Onderweg veel zwaarbepakte fietsers die het niet makkelijk hebben op de vaak steile en slechte weg. Het is een landschap van bossen, meren, rivieren, watervallen, besneeuwde bergen en gletsjers. We rijden terug en vinden een fantastische kampeerplek bij een farm aan de Rio Nadis. Met uitzicht op diverse gletsjers staan we vol in de wind, maar onze ‘Hilleberg’ kan dat hebben. We besluiten een dag langer te blijven op deze fijne plek, maken enkele mooie wandelingen en koken in de gezellige keuken vers geslacht schapenvlees in de oven van het houtfornuis. Het zijn hier lange dagen: om 10 uur ‘s avonds is het nog licht en vliegen de banduria’s (zwartkop-ibissen) nog luid kwakend rond.

Nog een paar dagen met de auto, daarna gaan we weer fietsen.

Het weer knapt intussen op, met veel zon en aangename middagtemperaturen. Zondagmiddag wordt het ruim 20 graden! We kamperen alsnog op de camping van het ‘Parque Nacional Cerro Castillo’, waar we dinsdag al even waren.