Costa Rica: Pura vida

Direct na de grensovergang naar Costa Rica valt ons een aantal dingen op: schonere lucht met de geur van sinaasappelbloesem, bijna geen zwerfvuil, geen paard-en-wagens meer, minder vieze uitlaten van de auto’s, strak geschoren gazons en mooiere huisjes. We horen regelmatig ‘Pura Vida’. Het is de lijfspreuk van veel Costaricanen. Letterlijk betekent het ‘puur leven’ en staat het symbool voor de vrolijke kijk op het leven in dit land. Maar je kan het ook gebruiken voor bijvoorbeeld ‘dank je wel’, ‘alsjeblieft’, ‘geweldig’, of gewoon ‘het leven is goed’.

De weg is rustig, het is groen en we horen regelmatig de brulapen. Onze eerste stop is een mooie Airbnb in La Cruz. We zien de bij kite-surfers bekende Jobo-baai bij de Stille Oceaan van bovenaf liggen. En inderdaad, het stormt. Tegen deze harde wind in 85 km fietsen lijkt ons niet haalbaar. Als we informeren bij het busstation worden we aangesproken door een taxichauffeur die ons tegen betaling wel een stuk wil wegbrengen. De volgende morgen gaan de fietsen tot het dorp Brasilia mee op het dak van de taxi. Weer op de fiets is het genieten van een mooie route. Via Upala rijden we door naar Colonia Puntarenas, waar we de allereerste gasten zijn van Yorlin en zijn vrouw. Yorlin is een uitstekende gastheer, geeft ons tips, en zet ons de volgende morgen af bij de ingang van het NP ‘Volcan Tenorio’. We doen een mooie wandeling langs de prachtig blauwe Rio Celeste. Door de menging van twee verschillende watersoorten verandert de zuurgraad, wat een structuurverandering veroorzaakt van de mineralen in het water. Hierdoor onstaat de blauwe kleur. Ook zien we op meerdere plaatsen in de rivier vulkanische activiteit en ruikt het naar zwavel. We zien de zeldzame bruine hokko, een grote zwarte (mannetje) vogel met een bijzondere gele snavel. Buiten het park nemen we nog een duik in het mooie blauwe water.

De dag erna fietsen we naar het mooie watergebied bij Caño Negro en doen een prachtige bootexcursie met de leuke gids Rosi. We zien kaaimannen, schildpadden, lizards, verschillende soorten ijsvogels en veel andere vogelsoorten waaronder de slangenhalsvogel en de gestreepte koekoek. De onverharde weg erheen loopt langs eindeloze ananasvelden maar is helaas niet vlak, zoals onze gastheer deed voorkomen.

De etappe naar Bijagua is erg mooi en erg heuvelachtig. Onderweg zien we toekans en kuifsjakohoenders en kijken we rond bij een grote cacaoplantage. De cacaobonen worden net als koffiebonen gefermenteerd en gedroogd. De meeste cacaobonen zijn bestemd voor de export naar Europa. In Bijagua doen we een excursie waarbij we naast toekans, ‘spider monkeys’ en ‘white face monkeys’ weer veel luiaards zien (zowel twee- als drietenige) en ook bijzondere bijen en een mooie vogel, de ‘rosse’ motmot.

De rit naar Cañas gaat voor de wind en voornamelijk bergafwaarts. Richting de kust wordt het warmer, het landschap wordt droger. Bij het opvangcentrum voor katachtigen, ooit opgezet door een Zwitsers echtpaar, zien we onder andere puma’s en jaguars. Daarnaast ook apen, schildpadden, papegaaien, toekans, witstaartherten en een luiaard. Het houden van wilde dieren als huisdier is in Costa Rica inmiddels verboden. Als dat kan worden de dieren teruggeplaatst in de natuur, maar voor een aantal is dit niet mogelijk omdat ze niet geleerd hebben voor zichzelf te zorgen of bij vogels omdat ze gekortwiekt zijn. In Cañas staat ook weer een stormachtige wind.

Na Cañas zijn we nu aangekomen in de buurt van NP ‘Barra Honda’. Onderweg spotten we twee ara’s. Het was een lange en erg warme rit. We hebben nu ruim 3.000 km gefietst.