Kameleons en ringstaartmaki’s

In Morondava hebben we een prachtig huisje met slaapkamer op eenhoog. ‘s Morgens een duik in de Indische oceaan. In drie dagen rijden we zuidwaarts naar Tulear, heftig onverharde wegen, op de laatste 100 km na die geasfalteerd zijn. Regelmatig slagbomen (‘village tax’) en politiecontroles. Eerste stop is in het vissersdorpje Belo-sur-Mer - alweer een eigen huisje aan het strand. Hotel ‘Entremer’ wordt gerund door Laurence, een erg aardige Française. We lopen met laag water naar het dorp en varen later bij hoog water terug met een meisje in haar kano. Veel bedrijvigheid bij de vissers die pal aan zee een heel primitief dorpje hebben opgezet. We eten ‘s avonds natuurlijk verse vis. 

De volgende dag rijden we - na een ochtendduik - naar Manja, een bedrijvig en stoffig stadje. Hotel Kanto is matig, bij gebrek aan beter. 

Dan de etappe naar Tulear. Verhaal van de dag is de veerboot over de rivier de Mangoky. Er passen net drie jeeps op de boot, waarvan de motor kapot blijkt te zijn. Een stuk of tien mannen trekken en duwen  de boot naar de overkant, lopend door het ondiepe water. Later vertelt onze chauffeur Rija dat de boot helemaal niet kapot is, maar dat de jongens op deze manier meer verdienen en bovendien benzine uitsparen. In één van de vele straatarme dorpjes delen we schriften en potloden uit aan kinderen. Langs de weg kopen we zes mango’s voor € 0,10. 

In de best grote stad Tulear gaan we met een ‘pousse-pousse’ (fietstaxi) naar de supermarkt. De volgende morgen onderweg eerst een bezoek aan het mooie Arboretum, met de enthousiaste gids Celia. Daarna onderweg een nieuwe ontmoeting met onze vrienden Mieke en Frank, dit keer niet helemaal onverwachts.

Vanuit Ranohira bezoeken we het NP Isalo met mooie rotsformaties en natuurlijke zwembaden, waar we twee keer een verfrissende duik nemen. Gids Mami vertelt weinig, dat valt wat tegen. We zien de eerste ringstaartmaki, maar een dag later in het kleine NP Anja zien we er tientallen, ook veel kleintjes. Ze laten zich goed fotograferen, evenals diverse soorten kameleons en de spectaculaire sprinkhaan ‘Rainbow Milkweed Locust’, een levend kunstwerk van zo’n vijf centimeter. Dan is het tijd om ons hotel van vandaag op te zoeken: Betsileo Country Lodge. Vanaf Tulear is de weg weer geasfalteerd en zijn de huisjes vaak van baksteen - het is duidelijk een iets minder arme streek.